کتاب الکترونیکی: عشق هرگز کافی نیست اثر آرون تی بک

معرفی کتاب عشق هرگز کافی نیست :

کتاب عشق هرگز کافی نیست نوشته آرون تی بک، راهکارهایی را برای حل مشکلات زناشویی براساس شناخت درمانی ارائه می‌دهد. این کتاب به دلیل دیدگاه کاربردی و مسئله‌محور به مسائل زناشویی با استقبال فراوانی مواجه شده، به طوری که تا کنون ترجمه فارسی آن بیش از 30 بار تجدید چاپ شده است.

پروفسور آرون تی بک پایه‌گذار و مبتکر شیوه‌ای است که برای درمان بیماری‌های روانی تحول بزرگی بوده و در زمان خود امید بسیاری را برانگیخته. مکتب شناخت‌درمانی که ابتدا اصول کلی از آن بیان شد، خیلی زود با استقبال روانشناسان و روان‌درمانگران مواجه شد و تکنیک‌هایی که ارائه داد در زمینه‌های مختلف مثل رفع اختلافات خانوادگی و بهبود روحیه و روابط انسانی کابرد بسیاری یافت.

شاید تا به حال از خود پرسیده باشید که ریشه مشکلات زناشویی در چیست؟ چطور می‌توان آن‌ها را حل کرد؟ آیا مسائل زناشویی قابل حل نیستند و هنگام بروز مشکلات طبق گفته‌ها و شنیده‌ها تنها دو راه طلاق یا تحمل و خودکشی تدریجی وجود دارد؟

آرون تی بک (Aaron T. Beck) ریشه اصلی بسیاری از اختلافات را سوءتفاهم و افکار اتوماتیک و همچینین خطاهای شناختی عنوان می‌کند. دستیابی به تفاهم بین زن و شوهر با تلاش هر دوی آن‌ها صورت می‌پذیرد. آنچه که عمدتاً به آن توجهی نمی‌شود زمینه‌های بروز سوءتفاهم‌ها است، به همین دلیل برای رسیدن به تفاهم باید این زمینه‌ها را از میان برداشت.

نُه فصل این کتاب به طرح مسائلی مثل قدرت تفکر منفی، حرکت از آرمان‌گرایی به سرخوردگی، برخورد نظرات متفاوت، انتظارات و قانون‌مندی‌های سخت‌گیرانه، مشکلات ارتباطی، اختلاف بر سر تصمیم‌گیری‌های مهم، نقش افکار اتوماتیک در ایجاد عصبانیت، اختلالات و تعصبات فکری و عنادهای میان زن و شوهر می‌پردازد. همچنین در فصل‌های 10 تا 18 روش‌های مختلف شناخت‌درمانی آورده شده که زن و شوهر می‌توانند براساس نوع نیازشان از آن‌ها استفاده کنند.

با آرون تی بک بیشتر آشنا شویم:

آرون تی بک متولد 18 ژوئیه سال 1921 روان‌پزشک و پروفسور بازنشسته گروه روان‌پزشکی دانشگاه پنسیلوانیا در آمریکا است. نظریه و تئوری او با نام شناخت‌درمانی برای درمان اختلال افسردگی بسیار کاربرد دارد. بک چندین پرسش‌نامه روان‌شناسی با نام‌های آزمون تصور از خود، افسردگی و اضطراب طراحی کرده است که بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در بخشی از کتاب عشق هرگز کافی نیست :

به ندرت تجربه‌ای لذت‌بخش‌تر از این است که حرف مبهمی را بزنید و بدانید که همسرتان دقیقاً منظور شما را می‌فهمد. توانایی در صحبت خودمانی، ایما و اشاره، نکته‌پرانی و چشمک زدن و نظایر آن نشانه نزدیکی و صمیمت است. گفت‌وگویی که پایان خوش دارد نشانه صمیمیت است. طرفین می‌دانند که دیگری چه می‌گوید و تدریجاً از اینکه می‌توانند آزادانه حرف بزنند و منظور یکدیگر را بفهمند لذت می‌برند. گفت‌وگو در این شرایط آهنگی نرم و ملایم است اما در ازدواج‌های ناموفق لذت گفت‌وگو در فضای آلوده شکایت‌ها و گله‌گذاری‌های خشمگینانه و سوءتفاهم‌ها گم می‌شود و جای اشارات دلنشین ابروها و چشمک‌های خوشایند را نگاه‌های خیره و اشارات انتقادی و بهانه‌گیری‌ها و تهدیدها پر می‌کند.